Hoi allemaal,

De week begon niet zo lekker... Op maandag, toen ik de kinderen allemaal had opgehaald, wilde ik de garage weer inrijden (de oprit is een soort heuvel) en ik heb het altijd al knap gevonden van mezelf dat ik de auto er iedere dag weer zonder schade inreed, omdat het zo krap was. Tot maandag dus. Toen ging het mis. Ik reed voor m'n gevoel hetzelfde als altijd, maar deze keer raakte ik toch echt de muur met de linkervoorkant van de auto. Het klonk niet goed en toen ik uitstapte om te kijken naar de schade, zag het er ook niet heel fraai uit. Alle drie de kinderen zaten bij me in de auto en ik besloot uiteindelijk de auto even te laten staan waar ie stond en wilde net een berichtje sturen naar Jade, toen ze er al aan kwam rijden. Natuurlijk zei ze dat het niks uitmaakte en dat dat kan gebeuren (en dat is wat iedereen die ik erover geappt had tegen me zei), maar toch voelde ik me zoooooo dom, stom, schuldig, blind en schaamde ik me. Ik snap nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Het heeft toch ook meer met me gedaan dan ik had verwacht. Ik had me daarna ook even teruggetrokken in m'n kamer, maar niet veel later klopte Jade met de kinderen aan, omdat ze wilden kijken hoe het met me ging. Superlief! De buurman heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat alles grotendeels weer vastzat, zodat ik er in ieder geval weer mee kon rijden. Verder moeten we het natuurlijk gaan regelen met de verzekering.

De rest van de week ben ik er ook flink aan herinnerd door de kinderen. Als we de garage inreden, zei Ada: 'Don't crash the car, don't crash the car.' Maar ik ben wel heel blij dat de familie niet boos is geworden en zo relaxed is gebleven.

Door dit incident heb ik zelf vrij weinig ondernomen de rest van de week, in mijn vrije uurtjes. Gelukkig had ik wel nog een afspraak gepland staan met een ander (Nederlands) meisje, Saartje, die hier in de buurt zit voor haar stage. Daar ben ik woensdagavond wat mee gaan drinken en het was ook echt heel gezellig. Veel gepraat en we waren nog niet uitgepraat, dus maakten we alweer nieuwe plannen!

Op woensdagochtend ben ik, samen met Ariella en Ada, meegeweest naar de school van Aidan. Er was een soort bijeenkomst/viering, waarin een aantal kinderen in het zonnetje werden gezet, omdat zij 'leerling van de week' waren geworden. Aidan was 1 van deze kinderen. De hele school zat in 1 grote zaal en de kinderen waren zo ontzettend stil aan het luisteren naar wat de directeur (onder andere) te zeggen had. Zoveel respect. Ook grappig om te zien dat ze hier ook het 'stilteteken' gebruiken en dat leerlingen worden ingezet om de bijeenkomst te presenteren.

Donderdagmiddag, nadat ik de kinderen opgehaald had van school, hebben we (ook samen met Jade) een lekkere picknick gehad aan het water. Heel mooi uitzicht, dus echt de perfecte plek.

Op vrijdag was ik vrij en ging Jade na haar werk naar Brisbane, waar ze ook bleef overnachten met Nigel. De kinderen waren naar opa en oma, dus ik had het huis voor mij alleen. Toen heb ik Saartje uitgenodigd om naar mij te komen en toen zijn we samen het nachtleven van Maroochydore gaan ontdekken. Heel leuk en gezellig gehad! Voor herhaling vatbaar. Het is zo gek hoe snel alles hier gaat. In Nederland zou ik nooit zo snel iemand uitnodigen bij mij te blijven slapen, terwijl ik diegene pas een paar dagen ken. Je leert iemand ook echt kennen. Je begint echt bij 0, dus er is zoveel te vertellen, waardoor je altijd wel in gesprek blijft. Heel leuk om mee te maken.

De volgende dag ben ik samen met Esmee, die een weekendje in de Sunshine Coast verbleef met haar host family, een berg gaan beklimmen. De Mount Ngungun, waar we op de top een prachtig 360 graden uitzicht hadden over de Sunshine Coast. De klim was vrij gemakkelijk en in 2 uur zijn we boven geweest en waren we ook weer terug beneden, inclusief rustpauze met picknick en genietmomentjes op de top. Het is dus wel wat anders dan het beklimmen van de Tafelberg in Kaapstad, maar alsnog was ik na deze klim wel lekker uitgeput. Leuk om iets actiefs te doen en dit samen met Esmee mee te maken. Wie weet een volgende keer een volgende berg.

Wat heel leuk is om te merken, is dat de band met de kinderen (en Jade en Nigel) ook steeds sterker wordt. Ik begin steeds meer aan hen te wennen en zij aan mij. Aan Ada merk ik ook dat als ik even wat meer weg ben geweest, ze het dan heel leuk vindt als ik er weer ben en dan hangt ze ook de hele tijd om me heen. Zaterdagavond ging ik na het eten nog een drankje/dessert doen met Esmee en toen rende Ada me de hele tijd achterna om me nog een knuffel te geven en zei ze: I love you so much. Zo schattig en leuk!

Vandaag (zondag) weer lekker rustig aan en dadelijk misschien weer een video opnemen met Ariella. Wordt vervolgd!

Liefs, Milou