Hoi allemaal,

Zaterdagochtend hebben we een beetje uitgeslapen met onze spierpijn van de hike. Daarna hebben we wat boodschappen gedaan en toen zijn we naar Wellington gereden, waar we de ferry hebben gepakt naar Picton (het Zuidereiland). We hebben onszelf 3 uur moeten vermaken op de boot, waarna we weer flink konden doorrijden naar een dorpje dichtbij Abel Tasman, want hier hadden we een kayak-tour geboekt voor de volgende ochtend. Hier moesten we al vroeg zijn en toen we alle uitleg hadden gekregen over de kayaks en over wat we gingen doen, konden we vertrekken richting het strand, waar we het water op zouden gaan. Wieske en ik zaten samen in 1 kayak: Wieske voor en ik achter. Dit ging eigenlijk heel goed, al werd het wel een beetje zwaar voor je armen, maar het was over het algemeen goed te doen. Helaas kreeg ik weer een beetje last van het zeeziek zijn, dus ik heb niet altijd evenveel kunnen genieten, maar ik kon niet om het uitzicht heen. Het was ook een prachtige zonnige dag en we hebben nog wat zeehonden kunnen spotten, dus dat was ook helemaal top. Daarna hebben we op een klein strandje lekker wat lunch gekregen en nog even van de zon kunnen genieten. Toen werden we opgehaald door de watertaxi, die ons weer terugbracht naar het beginpunt, waar onze campervan stond. Daarna zijn we vrijwel meteen weer gaan rijden richting Nelson National Park, waar een prachtig meer lag met uitzicht op de bergen. Een bizar mooie plek! Daarna reden we weer verder, maar we hadden al snel besloten dat we een rustige avond wilde, dus hebben we een camping in de buurt gezocht, dichtbij een dorpje waar we lekker even uit eten zijn geweest. Weer even luxe gedaan dus, al was het nog vrij goedkoop en ontzettend lekker! Één van de lekkerste burgers die ik ooit heb gegeten. Daarna weer terug naar onze campervan.

Maandagochtend zijn we eerst naar Punakaiki gereden, waar we een korte wandeling hebben gemaakt langs de Pancake rocks: letterlijk rotsen die de vorm hebben van opgestapelde pannenkoeken. Het was vergelijkbaar met wat we al gezien hadden op de Great Ocean Road in Australië, dus minder indrukwekkend dan verwacht (wat zijn we toch verwend!!!!) Maar alsnog was het leuk om te zien, vooral ook omdat de zee heel wild was en echt tegen de rotsen kletsten. Na deze stop reden we door naar Hokitika, want daar was een korte wandeling naar de Swing Bridge (een wiebelende, smalle brug). Het water hoorde helderblauw te zijn, maar was helaas wat verkleurd (met wit gemengd, melkachtig… wat grauwer in ieder geval). Je kon dus over die wiebelende brug heenlopen. Ik vond het minder eng dan ik van tevoren dacht, dus dat was wel leuk! Daarna zijn we weer 2 uur doorgereden naar Franz Josef, want hier hadden we de volgende dag een tour op de gletsjers.

We sliepen twee minuten van de organisatie af, dus we konden wat meer uitslapen dan andere dagen. We kregen een speciale broek, een soort regenjack en flinke schoenen van de organisatie. Ook kregen we een klein tasje, waar camera’s, water en wat snacks in konden. Hier zat ook al een mutsje in, een paar handschoenen en de spikes die we onder onze schoenen moesten doen, als we op het ijs waren, zodat we meer stevigheid hadden natuurlijk. Toen we alles aanhadden en helemaal ready waren, liepen we naar de helikopter. We waren met een groep van 12 mensen en werden in 2en gesplitst, omdat je met z’n 6en in een helikopter kan. Wieske mocht voorin (waarschijnlijk doordat zij en een ander meisje het lichtste van de groep waren). Ik stapte als laatste in, dus zat de heenweg mooi bij het raam. Ik heb in Afrika al eerder in een helikopter gezeten (nogmaals: verwend!!!!) en ook deze keer vond ik het weer supergaaf! Echt bizar, supermooi uitzicht en we vlogen echt door de bergen naar de gletsjer toe. We zijn ook geland op de gletsjer en daar werden we opgewacht door onze gids, Melvin (toevallig was hij ook Nederlands!) Hij heeft ons uitgelegd hoe we de spikes onder onze schoenen moesten doen en we kregen een soort wandelstok, voor nog meer stevigheid. Toen gingen we wandelen door de gletsjer. Melvin zorgde ervoor dat de weg vrij was en hij hakte telkens een mooi trappetje. Zo hebben we een flinke wandeling gemaakt door het ijs, wat echt een bizarre waarneming was. Prachtig uitzicht, veel ijs en sneeuw, maar wel tussen hele normale bergen. Heel gek, maar onwijs gaaf om mee te maken. Wieske en ik vonden dit allebei zeker het hoogtepunt tot nu toe. Je maakt het natuurlijk niet iedere dag mee ;) Daarna liepen we terug naar de helikopter, die trouwens continu aan het vliegen is om groepen weg te brengen en weer op te halen. De vlucht is ook echt maar 5 minuutjes of zo. We werden dus weer mooi opgehaald en er was weer iemand van de organisatie die ons opwachtte toen we landden. We konden toen alle geleende kleren weer uitdoen en mochten het mutsje houden, wat leuk is als aandenken natuurlijk. Daarna zijn we weer verder gereden en hadden we weer prachtige uitzichten, echt ongelooflijk. Toen hebben we ook geslapen op een soort camping langs de weg, met nog steeds het prachtige uitzicht. Daar hebben we ’s avonds nog gekaart met een stel uit Amerika. Dat was ook wel echt gezellig en een keer wat anders dan ‘tv kijken’ in de auto.
Uiteindelijk slecht geslapen helaas, maar de volgende dag hadden we wel een flinke hike op de planning staan. Roys Peak heette de berg die we gingen beklimmen. Daar zijn we dus heengereden ’s ochtends. We hadden de hele wandeling heel mooi uitzicht en ook toen we op de top waren, zag het er weer allemaal supermooi uit. Echt een plaatje! Het lijkt gewoon bijna nep, zo bizar. Het was wel echt een hele heftige klim. Heel steil en bijna geen vlakke stukken. Heel zwaar dus, en het dalen ging een stuk sneller (letterlijk rennend). Helaas was Wieske haar telefoon kwijtgeraakt en we konden ‘m niet meer vinden. Hebben van alles geprobeerd natuurlijk, maar konden ‘m echt nergens vinden. Gelukkig kregen we een berichtje op mijn telefoon van de eerlijke vinder en konden we haar telefoon de volgende ochtend ophalen. Daarna zijn we doorgereden naar de Wanaka tree. Dit is een boom die in het water staat met op de achtergrond de prachtige bergen. Het is ook heel stil, rustig water, dus het ziet er echt supermooi uit! Toen zijn we doorgereden naar Queenstown. Daar hebben we in een gondel gezeten, zodat we naar de top van de berg konden, waar we uitzicht hadden op de stad, de bergen en het water. Dit was dus een prima tussenstopje, onderweg naar Milford Sound (een rit van ongeveer 5 uur in totaal). Hier hadden we de volgende ochtend een tour geboekt. We hebben onderweg ergens geslapen op een camping, tussen de bergen.

De volgende ochtend zijn we doorgereden naar het afgelegen, maar toeristische Milford Sound. Hier hadden we een boottocht geboekt tussen de gigantische bergen. Het was wel mooi, maar het was best koud en nog vrij bewolkt, dus we hebben vooral binnen gezeten op de boot. Het was alsnog wel mooi, maar ik kan me voorstellen dat het een andere ervaring was geweest als het stralend weer was. De tour duurde anderhalf uur en we hebben ook nog wat zeehonden gezien! Daarna hadden we weer een lange rit in de auto, terug naar Queenstown, waar we een wasje hebben gedraaid en even lekker uit eten zijn geweest bij een Italiaan. Daarna lekker geslapen en de volgende ochtend weer doorgereden naar Tekapo. Onderweg hele mooie helderblauwe meren gezien. De uitzichten die we hier hebben, maakt het rijden ook zoveel leuker! De uitzichten op de bergen lijken soms wel nep, een soort achtergrond van je computer of zo. Heel bizar. Moeilijk te bevatten dat dit echte bergen zijn.
In Tekapo hebben we de Mt John Walk gedaan. Dit is een berg, die we weer beklommen hebben. Deze klim duurde gelukkig niet zo lang! Op de top was ook een café, waar we even wat gedronken hebben. We dachten dat we tijdens de walk de Shepherd Church zouden zien, maar die bleek op een hele andere plek te staan, waar we daarna dus nog naartoe gereden zijn. Dit is een klein, schattig kerkje, die heel veel gefotografeerd is door toeristen. Helaas was de kerk al dicht toen wij daar aankwamen, dus we hebben ‘m niet meer vanbinnen kunnen zien. Hierna hebben we een tour geboekt voor diezelfde avond nog voor stargazing, want Tekapo staat erom bekend dat je hier de sterren heel helder kunt zien. Omdat de tour pas om 23.45 uur begon, zijn we gaan koken met uitzicht op Lake Tekapoen hebben we wat series gekeken op de iPad van Wieske. Bij de tour kregen we wat warms te drinken en toen gingen we buiten op ’t deck naar de sterren kijken en kregen we hier heel veel uitleg over. Ik wist er zelf eerlijk gezegd nog niet veel van, dus ik kon het ook niet heel goed volgen. Ik miste wel wat basisinformatie. We hebben ook door telescopen mogen kijken. Hier hebben we ook de maan door gezien. Het was helaas volle maan, wat best veel licht gaf en hierdoor zagen we de sterren dus minder goed. Wel konden we de maan dus goed bekijken. Na veel uitleg door de gepassioneerde begeleiders, was het tijd om de sterren te bekijken vanuit de hot pool. We kregen een soort hangmat voor in het water en konden toen genieten van de sterrenhemel, terwijl er nog wat verhalen over verteld werden. Het was buiten best koud, dus de hot pools waren ook echt heerlijk. Toen de tour voorbij was, zijn we naar een gratis camping gereden, waar we overnacht hebben.

De volgende ochtend zijn we naar Mount cook gereden, waar we de Hooker Valley track hebben gedaan: een wandeling van ongeveer 3 uur return. Je hebt tijdens deze wandeling en dan vooral op het eindpunt een mooi uitzicht op Mount Cook. Hier ligt ook weer een gletsjer, dus heel bijzonder uitzicht op sneeuwbergen! Onderweg moesten we ook over een paar lange wiebelende hangbruggen. Een beetje eng, maar ook wel gaaf! Het weer was mooi en het was verder geen zware wandeling, dus dat was wel fijn! Toen we erheen reden hadden we ook al een prachtig uitzicht op de sneeuwbergen, in combinatie met het superblauwe water van Lake Pukaiki! Na de wandeling zijn we doorgereden naar Geraldine. Dit dorpje lat mooi op de route naar Christchurch. Hier hebben we overnacht en vanmorgen zijn we naar Christchurch gereden, hebben we onze campervan ingeleverd en zijn we met een taxi naar het vliegveld gegaan. Wieske en ik hebben toen weer afscheid genomen, want zij gaat met andere vluchten naar huis.

Het zit er nu echt op. Op dit moment zit ik op Brisbane Airport en over een paar uur vlieg ik naar Abu Dhabi en van daar naar Amsterdam! Een hele lange reis, maar ik heb zeker zin om iedereen weer te zien!!!!!

Bovenal ben ik super dankbaar, blij en trots dat ik dit allemaal mee heb mogen maken. Ik heb veel geleerd, veel gezien, veel gedaan en had het allemaal voor geen goud willen missen.

Ik zie jullie snel!!!!

Liefs, Milou